domingo, 10 de junio de 2012

Parlem de tu

Parlem de tu, però no pas amb pena.
Senzillament parlem de tu,
de com ens vas deixar,
del sofriment lentíssim
que va anar marfonent-te,
de les teves coses, parlem
i també dels teus gustos,
del que estimaves i el que no estimaves,
del que feies i deies i senties;
de tu parlem, però no pas amb pena.

I a poc a poc esdevindràs tan nostre
que no caldrà ni que parlem de tu per recordar-te;
A poc a poc seràs un gest, un mot, un gust, una mirada
que flueix sense dir-lo ni pensar-lo.

HABLAMOS DE TI


Hablamos de ti, pero no con pena.
Sencillamente hablamos de ti, de cómo nos dejaste,
del sufrimiento lentísimo que te fue desgastando,
de tus cosas hablamos y también de tus gustos,
de lo que amabas y de lo que no amabas,
de lo que hacías y decías y sentías;
de ti hablamos, pero no con pena.

Y poco a poco te volverás tan nuestro
que no hará falta ni que hablemos de ti para recordarte;
Poco a poco serás un gesto, una palabra, un gusto, una mirada
que fluye sin decirlo ni pensarlo.

(Miquel Martí i Pol)